طاحی الارض (اسم الله)
این صفت فعلى الهى از باب «طحى، یطحى و طَحْواً» به معناى گستردن و گسترده شدن است.
این صفت الهى تنها یک بار و آن هم در مورد زمین بکار رفته است که خداوند به زمین و کسى که آن را گسترانده سوگند مى خورد:
«والاَرضِ وما طَحها». (سوره شمس/۶)
پانویس
- ↑ اسما و صفات الهى فقط در قرآن، ج۱، ص۷۹۵.
منابع
- فرهنگ قرآن، جلد ۱۹، صفحه ۱۴۵.
رده‌ها: